در نخستين روزهاي پس از انقلاب بهمن 57، دولت موقت که به علت فروپاشي قواي انتظامي و نظامي فاقد ابزار لازم براي اعمال حاکميت بر کشور بود، درصدد برآمد تا نيرويي مسلح بنام گارد ملي به وجود آورد. به همين منظور، حسن لاهوتي حکمي از سيد روح‌الله خميني براي تشکيل اين نيرو دريافت کرد. با پيشنهاد محمد توسلي نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامي براي آن برگزيده شد. در حکم خميني تأکيد شده بود که سپاه پاسداران زير نظر دولت موقت فعاليت خواهد کرد.[7][8] B هدف از تشکيل اين نهاد نيز حفظ انضباط در شهرها و روستاها، جلوگيري از تحريک و توطئه، جلوگيري از خرابکاري در موسسات دولتي و ملي و مراکز عمومي و سفارتخانه‌ها، جلوگيري از رسوخ عناصر فرصت‌طلب و ضدانقلابي در داخل صفوف مردم، اجراي دستور دولت موقت و اجراي احکام دادگاه‌هاي فوق‌العاده اسلامي، ذکر شده بود.[9] دولت موقت ابراهيم يزدي را به عنوان معاون نخست‌وزير در امور انقلاب، مأمور کرد که با لاهوتي براي تشکيل اين نيرو همکاري کند. اساسنامه سپاه در اواخر بهمن 1357 در باغشاه و در حين جمع‌آوري سلاح‌هاي پخش شده در روزهاي انقلاب تکميل شد. در 9 اسفند 1357 در جلسه‌اي در پادگان عباس‌آباد که با حضور ابوشريف، محسن رفيقدوست، مرتضي الويري، علي محمد بشارتي، محمد غرضي، حسن جعفري، علي فرزين، ضرابي، هاشم صباغيان، تهرانچي و علي دانش منفرد تشکيل مي‌شود، علي دانش‌منفرد به عنوان فرمانده سپاه پاسداران انتخاب شد. محسن رفيقدوست مسوول تدارکات، بشارتي مسوول اطلاعات و مرتضي الويري مسوول روابط عمومي سپاه شد.[7][8] آن‌ها با جلب همکاري عده‌اي از اعضاي انجمن‌هاي اسلامي دانشجويان ايراني در آمريکا و کانادا ساختمان ساواک در خيابان سلطنت‌آباد (پاسداران کنوني) را مقر اصلي خود قرار دادند و در مراکزي چون هنگ نوجوانان (مکان مورد استفاده براي دانشگاه امام حسين (ع) و دافوس کنوني سپاه) و پادگان سعدآباد، با کمک عده‌اي از جمله برخي تکاوران تيپ نوهد، به جذب و آموزش سياسي، عقيدتي و نظامي داوطلبان پرداختند.
درباره این سایت